Ruim twee weken geleden kwam ik aan in Cairo, Afrika's grootste stad ( 13 miljoen inwoners).
Natuurlijk was er 'geen' bus van het vliegveld naar Down Town Cairo, een taxi zou de enigste optie zijn.
Ik wist beter. Na ongeveer alle hoeken van het mini busje gezien te hebben (opgepropt en geplet tussen alles wat leeft en beweegt) kwam ik aan op Tahrir Square in Down Town Cairo. Niet ver van het hostel bleek later. Nadat ik 1000 jaar rondjes gelopen had, de metro gelijk uitgeprobeerd had (Check vrouwengedeelte in de metro!) en om 18:00 in het pikke donker de metro weer uit stapte, kwam ik aan in Safari Hotel.
Een ASIAN hostel bleek. Ik was zelfs de eerste Europeaan ooit.
Een apart welkom, tussen de Japanners, Chinezen en zelfs Koreanen. Niemand spreekt Engels, zelfs 1 van de eigenaren spreekt beter Japans (is er zelfs geweest) dan Engels lijkt wel.
THIS IS EGYPT and now I am part of it.
Natuurlijk was er 'geen' bus van het vliegveld naar Down Town Cairo, een taxi zou de enigste optie zijn.
Ik wist beter. Na ongeveer alle hoeken van het mini busje gezien te hebben (opgepropt en geplet tussen alles wat leeft en beweegt) kwam ik aan op Tahrir Square in Down Town Cairo. Niet ver van het hostel bleek later. Nadat ik 1000 jaar rondjes gelopen had, de metro gelijk uitgeprobeerd had (Check vrouwengedeelte in de metro!) en om 18:00 in het pikke donker de metro weer uit stapte, kwam ik aan in Safari Hotel.
Een ASIAN hostel bleek. Ik was zelfs de eerste Europeaan ooit.
Een apart welkom, tussen de Japanners, Chinezen en zelfs Koreanen. Niemand spreekt Engels, zelfs 1 van de eigenaren spreekt beter Japans (is er zelfs geweest) dan Engels lijkt wel.
THIS IS EGYPT and now I am part of it.